mirzə

is. <fars. «əmirzadə»nin ixtisarı>

1. tar. Şəxs adlarından sonra gəldikdə şahzadəlik, əvvəl gəldikdə isə rütbə bildirir; məs.: Sam mirzə, Abbas mirzə, Əbubəkr mirzə.

2. köhn. Savadlı adam. Mirzələr qəzet yazıb; Aşıqlar dastan eləyib. A. Ə.. // Bu kimi adamlara ehtiramla müraciət məqamında işlədilir. <Mir Hadi:> Mirzə, yəqin ki, cənablarınızın elmi-təvarixdən xəbəri var. Qant.. <Hüseyn:> Xeyr, mirzə, tanımıram, mən heç bu cür adam görməmişəm. S. Rəh.. // Savadlı, elmli, bilikli, hörmətli şəxslərin adlarına əlavə edilir. Mirzə Fətəli Axundzadə. – <Səhhət:> Mirzə Cəlil damcıdan; Axı ümman yaratdı. B. V..

3. Keçmişdə yazı-pozu işləri ilə məşğul olan adam; katib. <Nisə xanım:> Sən köhnə vəzirin oğlu Mirzə Səlimi gətirib özünə mirzə eləmisən. M. F. A.. <Toğrul:> Dərhal mirzəsini çağırıb, Qızıl Arslana məktub göndərdi. M. S. O..